جامعه عشايري به دليل زندگي كوچ نشيني همراه با دام، معمولاً چند  مرغ، بوقلمون، زنبور عسل و ساير حيوانات را نگهداري كرده پرورش مي دهند. چنانچه عشاير روش صحيح نگهداري و پرورش آنها را بياموزند، مي توانند در مكان هاي ييلاق و قشلاق علاوه بر تأمين تخم مرغ و گوشت مورد نياز خود، از ضايعات علوفه و فضولات دامي نيز استفاده نمايند. شايان ذكر است كه عشاير به علت سرمايه بودن دام و يا سن بالاي دام و يا مادينه بودن، از گوشت دام خود استفاده نمي كنند مگر در زمان بيماري دام.

  هدف: بهبود كيفيت صنايع دستي و تبديلي

    از آنجا كه فرزندان عشاير در اقتصاد خانوار عشايري نقش مستقيم داشته و خود نيز در آينده خانوار مستقلي را تشكيل مي دهند، همچنين براي افزايش سطح آگاهي آنان در زمينه هاي صنايع دستي و تبديلي، آموزش هاي فني و حرفه اي به آنان داده مي شود. آموزش قالي بافي و آموزش توليد فراورده هاي لبني از اين قبيل اند. اين آموزش ها در محله هاي عشايري و يا در شهرهاي همجوار تشكيل مي گردد. مدت دوره 3 ماه پيش بيني شده است و پس از اتمام دوره گواهينامه همان حرفه اعطاء مي شود.

        به دليل گستردگي مناطق عشايري و ارتباط مستقيم خانوارهاي عشايري با مراتع و وجود طوايف متفاوت با فرهنگهاي مختلف و پيشرفت سريع امور، گروههاي تعاوني (نظير: گروه تعاون مرتع داري، گروه تعاون كشاورزي، گروه تعاون مشاع چاه عميق كشاورزي و گروه تعاون سايت  (اسكان) تشكيل مي گردد. گروههاي تعاوني در هر مرحله، پس از ثبت نام كانديده ها و با رأي گيري انتخاب مي شوند. هر گروه موظف است در موضوع تعيين شده توسط اعضاء فعاليت كرده، افراد را آگاه نمايد و اطلاع رساني دقيقي به اعضاء برساند و فعاليت هاي قانوني را پيگيري نمايد. بعضي از اين فعاليت ها عبارتند از تهيه كود، علوفه دشتي، صدور سند، تهيه اعتبارات و …